MAMATAY NA KAYO MGA HOLDAPER TAENA...

Friday, November 18, 2005

this may serve as a WARNING FOR ALL THOSE WHO CARE TO PASS BY SOMEWHERE IN TAYUMAN...

nothing's happy na nangyari today. wala. as in wala. i'm all sad and angry all over, because of what i have found out just this morning. my cousin denis was been holdupped last night. 2 lalake, isa mejo me edad na raw. nanlaban sya e. that was actually 2am na. pauwi na sya galing sigurong gastambide. napagkamalan din siguro syang holdaper, i dunno. hindi pa rin e!!! wala naman sa muka nya yun. in fact, he's still finding ways on how to attend her gf's debut on saturday. i won't prolong the story, what i HATE THE MOST IS THAT HANGGANG SA JEEP NASUNDAN SYA AT PINAGBUBUNTAL SYA, NI WALANG TUMULONG SA KANYA NANG HUMINGI SYA NG SAKLOLO!!!! mga walang kwentang kapwa... naiinis ako na naiiyak, kasi bukas debut ng girlfriend nya, sya ang escort... matagal nyang hinintay to, and ito ang mangyayari!!!?! i feel awful for him... naiiyak ako sa sinapit ng pinsan ko, sobra. kumbaga sa mga magbebespren sa pamilya, sya na yun...sya ang pinakamalapit sakin, sa sobrang lapit malulula ka... daig pa sa kapatid ang turing ko dito, kasi halos hindi nalayo ang age namin. ang tangi kong karamay... sa tawanan... sa ka-sentihan.. mahal na mahal ko to. ayoko syang nangkakaganyan. why of all people, bat sya pa ang ginanito? i can't laugh like the usual a while ago, thinking that i can't prepare myself to face him. baka magbreakdown ako. kanina lang kausap ko na sya, i almost wept... bahala na si God sa mga yun... they'll be given that sweetest revenge.

plan ko bumisita sa bahay nila bukas, anyway breaktime pa rin namin is 2 hours i think... hope i could drop by...

isa pang nakakainis at sobrang punong-puno na ko, eh ang kuya ko. hindi ko na sya ma-take. sobrang hindi na. galit na galit na ko, pero iniipon ko pa rin yon sa puso ko hanggang ngayon...talagang wala syang pakelam sa iba. eversince naman ganun. he always think hindi sya matitiis ng sinuman. nanay ko nalang ang halimbawa. hay. hindi ko na talaga kaya ang inaasal ng kuya ko. kahit ayoko problemahin, hindi ko maiwasan. hindi naman sya brutalto hurt me physically, pero aminado akong pag sa usaping ganito emotional ako. lalo na pag punong-puno na ko sa kanya, i just broke down in silent cries. hindi ko na sya ma-take, sobrang he's tormenting me emotionally... weakling ako sa ganito..it really pisses me off, parang nag-eecho sakin nang SUMABATAN NYA KONG MANAHIMIK FOR THE REST OF MY LIFE. oo nga naman. WHO AM I TO TALK??? WALA NAMAN AKONG MAIPAGMAMALAKI, WALA AKONG PERA TO SUSTAIN MY NEEDS. kanino ako aasa? sa kanya? tangina, kanya na ipon nya. laklakin nya kung gusto nya... magpaka-sasa sya sa kung anong meron sya. if i was happy last sunday because of him, OH YEAH HE WOULD REITERTATE THAT TO ME AGAIN AND AGAIN NA, SUMAYA RIN NAMAN AKO. impyerno!!!! sometimes i think, why firstborns act like inhuman most of the time... walng pag-iintindi... walang pakelam.. as in WALANG PAKELAM KAHIT MAMAMATAY KA NA... ganun ba talaga pag nagkawork ka na? nagkapera? nagiging masama ka na sa kapatid mo?

wala!!! sobra!! kahit naman dati pa, sobrang yabang na nito. kung pare sa tingin mo sinisiraan ko ang kapatid ko, pwes, ssabihin ko sayo, hindi sya kapatid sakin. wala syang kwenta. at higit sa lahat, hindi sya tao. siguro sayo...

dun lang sya magaleng... sa iba.


damn. sa pera na naman umiikot ang lahat. putaena. kaya me holdaper na rin. taena. mamatay na kayo.

You Might Also Like

2 comments

Popular Posts

Featured Post

Kitchen Appliance and Gadget Haul (and mid-year Favorites!)

I think it would be such a delight to share with you  (or if there's any keen readers, following this blog)  what we got recently in ou...