malamang lahat ng mga taong nakita kong nandun, hindi man eksaktong ganito pero ito pa rin ang pinaka sense ng blog title.

 but yep, everybody, from day one up to last night, could say, "lahat kami nakabalik ng buhay." grabe, one heck of a expericence. I SURVIVED BATAD.

haha i remember wala pang init ang sapatos ko nun ako na ang unang buminyag sa kalikasan---salubsob ever!!! i survive batad.

still, that didn't give me the scare to move forward. aliw nga eh, nung nadapa ako at nasalubsob sa STEEPY WAY na yun, i feel as if nawala na lahat ng fears ko to get stumbled again. as in wala nang paki to move along. i survived batad!

iniisip ko pa rin yung pag-akyat ko sa rice terraces and all... mga cantelivered na bato na hindi mo alam kung ilang libong taon nang nakadikit lang dun, taena, i survived batad.

mamimiss ko:

maghike. hindi naman sya sa first time kong masasabi pero, first time na EXTREME!!!
ang malamig na tubig---pang-inom man o p-a-n-l-i-g-o
NGANGA trippers
JENGA-JENGA sessions!
ang huminga na may kasamang usok dahil sa lamig
banaue rice terraces.... shit, one of the seven wonders nakita ko na at last!!
tappiyah waterfalls--- WOOOOOOOOOOO!!!
lahat ng tumatakbong masayang memories sa utak ko!!!!

hindi ko mamimiss ang sobrang kamahalang mga kung anu-anung anik anik na pagkain, pakulong tubig [buti hindi ko ginawa], charging, kahit nga ang paghinga kulang nalang may bayad. takte.

teka, matutulala muna ako ulit. back to my miserable life again pala. haha.


i survived batad, but i didn't survive the 'thing.'